© de la imagen La meva maleta

sábado, 21 de abril de 2012

Pequeñitos (editada)


Llevaba ya unos días con un barrigón enorme, pero entre la juventud gatuna (apenas 6 meses) y que sólo habíamos visto a los gatos de extramuros zampándose su comida, no podíamos imaginar que nuestra gatita Chocolate, ahora llamada Piolina (porque es la primera gata que en lugar de maullar, pía) iba a hacernos familia numerosa.

Ahora Brownie está muerta de celos, no sabe si se puede acercar a su hermana o no (creo que el instinto la mantiene apartada), y la llamamos tía Brownie. 


Bueno, no tenemos muchas esperanzas de que sobrevivan los tres cuatro gatitos de la camada (de hecho, hemos tenido que rescatar a uno de ellos de la caseta de madera), porque la madre inexperta no ha sabido cortarles el cordón umbilical. Todos estamos felices en el castillo, aunque Bufón dice que él piensa seguir llamándola Brownie, porque no es su tía (jajaja)


12 comentarios:

Susana dijo...

Qué sorpresa. Ojalá consigan sobrevivir todos. La perra de mi hermano tuvo once cachorros y tuvieron que darles biberón porque la madre no tenía tanta leche. Un beso.

Carme Sala dijo...

Ana, has tenido que editar la entrada, porque solo habías contado tres cuando, al rezagado de turno, ¿se le ocurrió por fin nacer?...Díos mío, espero que no tengas que seguir editando más! ;-)

En fin, felicidades a la mamá per esta preciosa camada y espero que a la tía Brownie no le den demasiados celos y que vuestro castillo no acabe siendo una guardería gatuna!

Mew!

laura dijo...

Tota una lliçó i una experiencia pels teus princeps veure la naturalesa en la seva màxima expressió. No oblidaré mai el dia que vaig veure els gossets d una amiga, recent nascuts mamant de la mare. Deuria tenir uns 6 anys i encara recordo com de meravallada vaig quedar!

El bufón té tota la raó! Segur que la Brownie prefereix ser simplement la Brownie...

Ana, princesa del guisante dijo...

Susana, la naturaleza es sabia, si le da 11 cachorros es porque alguno pueda morirse... luego intervenimos los humanos y les salvamos, pero esa es otra historia. Ya tienen 30 horas, lo están logrando. Besos

Ana, princesa del guisante dijo...

No, lo que pasó fue que no pudimos verles a todos porque no queríamos interferir demasiado, para que la mamá no les rehusara. Tía Brownie está acercándose con curiosidad, quién sabe si ella también tuvo un "quelque chose" con el gato don juan y nos hace abuelos otra vez jajaja

Ana, princesa del guisante dijo...

Estem tots emocionats... en Marlin no parla d'una altra cosa, però el peque s'ho mira amb més indiferència. Si els gats servíssin per jugar a futbol, potser els faria més cas jajaja

Unknown dijo...

Que chulada!!!!... Cómo dirían mis hijos...
Bienvenidos al mundo gatitos, en el castillo os tratarán muy bien.
Bicos

Mariapi dijo...

¿Y qué vas a hacer con tantos gatitos? Creo que al menos son más autónomos que los perros¿no? Prefiero no pensar en la posibilidad de que "Chester" nos hiciera "perriabuelos"...
Pues enhorabuena por la parte gatil que te toca, Princesa.
Besicos para todos: 1,2,3,4,5,6,7,8,9....

meloenvuelvepararegalo dijo...

Veo últimamente muchos animalitos merodeando por el castillo, eso es que se está a gusto por ahí! Debe ser todo un gustazo ser familia numerosa en estos tiempos.
Confieso en voz alta la admiración que siento por tu habilidad con la máquina de coser, esos cojines son una monada!!!

Ana, princesa del guisante dijo...

Dolores... que no se acomoden demasiado, que no hay ratones para tantos :-) eso sí, mientras estén aquí, les vamos a tratar como reyes. Besos

Ana, princesa del guisante dijo...

Bueno, en cuanto sean un poco mayores se los llevará el sr. guisante a la empresa, allí tienen ratones y ratas (puuuuuuuuaj) para dar y regalar. Es cierto que los gatos son más autónomos, lo único que tenemos que hacer es cambiarles la arena una vez por semana, y alimentarles a diario. Y si quieres dar besos a todos, te numero:

cuatro humanos
dos periquitos
seis gatos
Total: doce almas
:-)

Ana, princesa del guisante dijo...

Hola querida... pues aquí se está muy bien, sí. Los cojines han quedado bonitos, ¿verdad? no son nada difíciles, te lo aseguro, es cuestión de pillar la idea.
Que sepas que yo me anticipé a tu post la semana pasada y me compré un pack de rotuladores comestibles. Quedé decepcionada al ver que no sabían a nada... :-S

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Por favor,

Si algo de lo que expongo aquí te molesta, te pertenece, o habla de ti y quieres que lo borre, tan solo tienes que pedírmelo. Nunca quise ofenderte, ni plagiarte, ni molestarte...
Este es un espacio de libertad y, sobre todo, de respeto.